για τα χρόνια πολλά

Αν κάποια στιγμή ο δρόμος σου σε βγάλει στα μονοπάτια της ορεινής Αρκαδίας, μην παραμελήσεις να επισκεφτείς τα χωριά, που ΄ναι σκαρφαλωμένα στα βουνά, το ποταμό Λούσιο στις χαράδρες του όρους Μαίναλου, και τα αμέτρητα κρυμμένα μέρη στην γύρω περιοχή, μόλις μιάμιση ώρα από την Αθήνα. Για τελευταίο ποστ του χρόνου σου παραθέτω εικόνες από το τελευταίο μου ταξίδι σε ένα μέρος που μου γνώρισε την πολυμορφία του τόπου που ζω και το πόσο ξεχασμένος είναι από τον εναλλακτικό τουρισμό, ίσως για καλό.

Όπως και να έχει, με αυτές τις εικόνες σου εύχομαι καλές γιορτές.

 Ο ποταμός Λούσιος

Παλαιοβυζαντινή χριστιανική εκκλησία  

 Καρπός ελιάς

 Δρόμος στο Λεβίδι με φόντο την ομίχλη πάνω από το Μαίναλο

Το Σανατόριο της Μάνας, τόπος ανάπαυσης των φυματικών.

Μονοπάτι πίσω από το Σανατόριο

Ταράτσα σπιτιού στα Λαγκάδια

Άποψη του κάμπου της Μεγαλόπολης με τα δύο λιγνιτικά εργαστάσια

Άποψη του όρους Μαινάλου

  Papercut - A dream by user7779115

χωρίς λόγια 1

τυχαίο, νέο

Αγάπησες ποτέ την γη που πατάς

\#ΟΧΙ,

Πως λοιπόν να αγαπήσεις κάτι γύρω σου αν δεν ξέρεις από τι είναι
ΤΟ ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΠΑΤΑΣ

Ξεκίνα από τα βασικά: ο κόσμος που σε φιλοξενεί
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΑΣΦΑΛΤΟ#/

αγγίζω

 Burial - Etched Headplate by Tiiger 

 κάποιος υποστήριξε ότι μπορώ να δέσω τα κορδόνια μου χωρίς να κοιτάω,  
η πρώτη μου σκέψη ήταν: μπορώ;








ένα πρωί πήγαινα σκασμένος κάπου. σταμάτησα στο φανάρι και περίμενα να περάσω απέναντι.
κάποια στιγμή εμφανίστηκε ένας τυφλός, πήγε ως την άκρη του, πλημμυρισμένου από αμάξια και βοή δρόμου, έβγαλε ένα ταμπελάκι που έλεγε πάνω, ταξί και περίμενε. μετά από δύο λεπτά όντως κάποιο ταξί σταμάτησε, πήρε τον τυφλό άνθρωπο και έφυγε, αφήνοντας εμένα με απορία και θαυμασμό.




εννοείται πως όταν κατάφερα να περάσω το φανάρι, την είχα δει ήδη αλλιώς και το πρωινό μου δεν έμοιαζε πλέον δυσάρεστο .

Escape Plan B

και ενώ όλα πήζουν γύρω μας (όπως πληροφορούμαστε)

υπάρχουν κάποια πράγματα σταθερές αξίες όπως η μουσική

ναι και δεν είναι κακό, έχεις το δικαίωμα να αφεθείς για λίγο από την πάλη, χωρίς να λογοδοτήσεις σε κανέναν,

να ξεφύγεις.

για αυτό σου χαρίζω το κομμάτι που ακολουθεί μήπως και ξεφύγεις λίγο από τον συνεχή αναπαραγόμενο βούρκο που σε βρέχουν.

 Bonobo - We Could Forever by Dewse 

ο κακός σου εαυτός

κρυμμένος, κρυφοκοιτάζει

να σε ρουφήξει θέλει, να σε κάνει ένα με τις σκιές.

να πολεμήσεις πρέπει να βάψεις εσύ το χρώμα.

γροθιά στο μαχαίρι

ταπεινότητα στην ψωροπερηφάνια,

θάρρος στο θράσος

μη βία στη βία.

εμπρός λοιπόν πέτα. 

ξέρεις εσύ, όλοι ξέρουμε

Εκεί που τα χρώματα κοιμούνται

Μπορεί να είναι έρημα και απόμερα και η μοναξιά να τα κυριεύει, μέρη για απόκληρους και φυγάδες. Μέρη που η μπογιά από τον τοίχο έχει φύγει και στην θέση της υπάρχει μόνο μούχλα. Εκεί που η φθορά πιάνει τόπο, και η αγάπη λείπει, ακόμα και εκεί θα βρεις παράθυρα με θέα, ανθρώπους σε πλοία που είναι έτοιμα να σαλπάρουν για κάπου αλλού. Κάποιος είπε ότι ζούμε όπως ονειρευόμαστε, μόνοι.. ακόμα και έτσι τουλάχιστον ονειρευόμαστε λέω εγώ.

 Serafim Tsotsonis Is by Serafim Tsotsonis

last

όταν μπορείς να σφίξεις στην παλάμη σου τον ήλιο.
όταν τα σεντόνια, σου θυμίζουν θάλασσα θεριεμένη.
όταν τα μαλλιά σου, ποτίζουν ακτίνες φωτός και αλάτι.
 όταν περπατάς και τα βήματά σου μένουν άσβηστα.
όταν έχεις τον ουρανό για ταβάνι και λάμπα το φεγγάρι.
τότε...
σίγουρα είσαι κάπου που δεν θα λησμονήσεις σύντομα και θα λες πως ίσως κάπου, κάπως βρήκες τον παράδεισο που σου ανήκει, την δική σου προσωπική γαλήνη, και θα περιμένεις πότε θα κατακτήσεις τις στιγμές σου για να βρεθείς πάλι εκεί, εκεί που θα σου δωθεί η ευκαιρία να γίνεις ξανά ένα με όλα.
ως τότε εγώ θα σου ευχηθώ την καλή επιστροφή και γόνιμο φθινόπωρο

Crazy και Greek Summer

Μετά από ένα χειμώνα, γεμάτο λάσπη και σκοτεινιά, καλώς το ελληνικό καλοκαίρι που τι άλλο είναι από τις εικόνες που ακολουθούν. Εύχομαι να γυρίσουμε όλοι πίσω πιο ήρεμοι, ώριμοι για να αντιμετωπίσουμε τον πόλεμο που μας κάνουν αυτοί, με πιο δυνατά εφόδια.

Εγκαταλελειμμένο κτίριο από τους ανθρώπους, με την νέα του ένοικο, θα μπορούσε να είναι και αστικό τοπίο.

Καταπονημένο σκαρί

Έναστρος νυχτερινός ουρανός

Τα φώτα της πόλης φαντάζουν μακρινά

Φύση από πολύ κοντά

Όλα λιάζονται κάτω από τον καυτό ήλιο

Κρυμμένοι κόσμοι

Για πες πάλι...

Το κρυφό μήνυμα που δεν είναι και τόσο κρυφό, ναι το είδες, σε ποιον απευθύνεται;

Σίγουρα όχι στην κοινωνία, λίγα τα πάρε δώσε με αυτήν. Μην αρχίσουμε πάλι αμπελοφιλοσοφίες 

περί εαυτού. 

Άντε βγες πάρε αέρα τώρα, κι ας έχει κωλόκαιρο, δες τι όμορφο, μες το κατακαλόκαιρο

Ναι εσύ που διαβάζεις, όχι εγώ.

Τα παιδιά της πλατείας

Επιτελους και κάτι που έκανε τον κόσμο να αφήσει έρημα τα πληκτρολόγια και τους καναπέδες,           να 'σιώσει την πλάτη και να βγεί στο δρόμο,
Να πετάξει την κομματική ομπρέλλα, για μια νέα ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Να ξέρουμε ότι εμείς που κατεβαίνουμε στο Σύνταγμα και στην εκάστοτε φάση παίρνουμε μεγάλη ευθύνη επάνω μας αν κάτι αλλάξει αύριο μέσα από τις πράξεις μας.

Πρέπει πέρα από την έμπνευση να υπάρχει και ΣΤΟΧΟΣ, άμεσος να ξέρουμε γιατί έιμαστε εκεί και τι θέλουμε να υπάρχει άυριο στην θέση του σημερινού. Η κατάσταση είναι κρίσιμη και τα βήματα μας πρέπει να πατάνε σταθερά γιατι αλλιώς σε μια εβδομάδα θα έχουμε βαρεθεί.

είσαι καλά;

Η κάποια πατημασιά στην Πατησίων ως σύγχρονη πατημασιά του Άρμστρονγκ στο φεγγάρι, ας είναι μελλοντικά να μην  είναι κάτι τέτοιο που θα θυμίζει την παρουσία μας σε αυτό τον τόπο.