Τετάρτη 16 Σεπτεμβρίου 2009


Μέσα σε νότες, αερινών μελωδιών, στο γαλάζιο του ουρανού και τις θάλασσας, το χρυσαφί της άμμου, κάπου κρυμμένο σε νύχτες με ψύχρα και τυχαίες θαλασσοταραχές πάνω σε σκουριασμένα σκαριά, που πλέουν σε εκτυφλωτικά ηλιοβασιλέματα, που χάνονται στις απότομες στροφές των νησιών σε δρόμους με πλούσια αμπέλια στο πλάι...θα μπορούσα να πω κι' άλλα, για μένα κάπου εκεί με άφησε το καλοκαίρι πολλά υποσχόμενο για τα καλύτερα του χρόνου. Έδωσε την θέση του σε μια εποχή άδεια με το πλεονέκτημα να την γεμίσω εγώ και να φυτέψω τον δικό μου καρπό της έμπνευσης.